Main entrance of the residential building at 13-15 Peston street near the Papafeio Institution.
Year of Construction 2013.
The paneling of the main entrance was implemented using glass panels consisting of triplex glass and an interior canvas upon which the displayed illustration was digitally printed.
We used poems by Sarantos Pavleas, the father of the company’s founder and also an acclaimed and prolific poet of the post-war generation with about 52 published collections and by Roxani Pavlea, Sarantos Pavleas’ daughter with 12 published collections who may have not seen yet the praise she deserves.
We took pictures of ordinary people, at random poses of everyday life in the city, considering that every one can be a poet in a certain moment in life as soon as he gets rid of the dust and the burdens of his daily routine. The colors used are white and black, bold and contrasting colors that also compose the color palette of the rest of the building.
Θέλω ελεύθερη σκέψη καθάρια σα λυωμένο χρυσάφι, σαν κίτρινο τιγροειδές που παίζει στην έρημο. Αιώνες είναι μια ζυγαριά ο άνθρωπος, μια ζυγαριά του καλού και του κακού. Να ήμουν, Θεέ μου, ένα μελισσάκι κι εσύ η κυψέλη μου! - Ρωξάνη Παυλέα
Σε μια ξερή πευκοβελόνα και σ’ ένα φύλλο τεφρό πεσμένο το νήμα του στηρίζει ένα μικρό αραχνάκι. Πηγαίνει κι έρχεται, επίμονο κι ακούραστο μες στη γλυκειά προσωρινότητά του. Δεν το προσέχει ο μικρός άνεμος και το πουλί που τραγουδεί στον ταπεινό του θάμνο.nΕικόνα του ελαχίστου, σκιά της ύπαρξης, ψίχουλο από το συμπόσιο και τη γιορτή του Κόσμου, σοφό κι ελεύθερο μες στην υπακοή του, το γαλάζιο του δόλου του το ύφασμα σχεδόν αθώρητο, σαν ώριμο καρπό παρασκευάζει. - Σαράντος Παυλέας